Dorpsommetje Tubbergen: Tubberger Esch

Dit karakteristieke gebouw is het voormalige gemeente huis van Tubbergen en is gebouwd onder architectuur van de heer H.W. Valk. Thans is het in gebruik als restaurant met de toepasselijke naam ’t Oale Roadhoes.

In 1897 werd de oude éénbeukige kerk vervangen door het huidige kerkgebouw naar ontwerp van architect Alfred Tepe. Bekend zijn de fameuze glas-in-lood ramen vervaardigd door vijf opeenvolgende generaties van de glazeniersfamilie Nicolas.De toren dateert uit 1502 en is eigendom van de gemeente.

Langs de Basiliek loopt het Pastoor Vredendaalpad richting het kerkhof. Tegenover de ingang van het kerkhof bevindt zich een herdenkingsplaat voor de gevallen Tubbergse militairen ten tijde van de politionele acties in het voormalige Nederlands Indië (1947-1949).

Hoewel voor het eerst genoemd in 1316, was deze oorspronkelijk "Hof van Tubbergen" genoemde plek al vele eeuwen bewoond. Van de 15de tot het begin van de 19de eeuw was de havezate in het bezit van de familie Van Eschede.

Het eerste stuk van de Huyerenseweg maakte vroeger deel uit van de "zichtas" van de Eeshof. De aanleg van dit soort oprijlanen kwam in de 18de eeuw in de mode en was voornamelijk bedoeld om bezoekers te imponeren.

Boven op de Tubbergse Esch staat het standbeeld van Mgr. Dr. Schaepman. Het standbeeld, een van de grootste van Nederland, is een ontwerp van de kunstenaar August Falise en is onthuld op 11 augustus 1927. Op de sokkel zie je Schaepmans motto: ‘Credo, pugno’, ofwel ‘Ik geloof, ik strijd’.

Het oude erf Volmerinck wordt in 1334 voor het eerst genoemd. Het was toen een hof van de Bisschop van Utrecht. De huidige bewoners hebben de oude gebouwen in authentieke stijl gerestaureerd.

Het laatste Kartuizerklooster op (huidige) Nederlandse bodem was dat te Roermond, dat in 1783 werd gesloten. Een kartuizerklooster wordt ook wel ‘kartuis’ of ‘kartuize’ genoemd.In de periode 1920-1970 hebben katholieken pogingen ondernomen om op Nederlandse bodem opnieuw een klooster te stichten.